بعد رفتنت عزیزم بس که تنهایی کشیدم

قامتم خمیده از بس عشقتو به دوش کشیدم

تو غم بی همزبونی هی می کشتم لحظه هامو

رو ی برگه های شعرم خالی کردم عقده هامو

خاطرت جمع هر جاباشی توی غربت یه کسی هست

خاطراتت زندگیشه اون غریبه خاطرت هست

اون که تو هفت آسمونش یه ستاره هم نداره

اون منم که دلخوشیشه گل من کسی رو داره

مثل دیگرون نبودم سر راه تو نبستم

میدونستم نمیایی و چشم به جاده ها نشستم

خاطرت جمع تو دل من تو حسابت پاک پاکه

این خطای دل من بود اون که افتاده به خاکت

تو روزایی که نبودی نمیدونی چی کشیدم

صبح تا شب زخم زبون از هرغریبه ایی شنیدم

گل من سرت سلامت تو که خوش باشی غمم نیست

این همیشه آرزومه پس دلیل ماتمم نیست

دیگه از گریه گذشته به جنون کشیده کارم

تو که خوشبختی عزیزم دیگه غصه ایی ندارم